حبیب اله بخشوده

با دو دیده اول و آخر ببین

هین مباش اعور چو ابلیس لعین

پنج شنبه گذشته دانشگاه کردستان برنامه ای تحت عنوان” آیین تجلیل از نام آوران زبان و ادبیات کردی” را در راستای گرامی داشت میراث معنوی ایرانیان برگزار کرد که طی آن از تعدادی از نویسندگان و شاعران وناشران استان های کردستان،کرمانشاه،ایلام و آذربایجان غربی تجلیل به عمل آمد.نفس گرامیداشت و تکریم فعالان زبان و ادبیات کردی،به عنوان سرمایه های اجتماعی عملی مبارک و قابل توجه است و می تواند انگیزه ای برای تلاشگران و فعالان زبان و ادبیات کردی باشد.

اما توضیحات ناقص و پر از ابهام،رئیس پژوهشکده کوردستان شناسی،سلامت دقت عمل و صحت کلام او راخدشه دار می سازد‌.بد نیست برای روشن شدن و نقد این به اصطلاح فستیوال به موارد زیر اشاره کنیم.

الف)ایشان اظهار داشته اند:آیین تجلیل از نام آوران زبان و ادبیات کردی در ۱۳ محور اصلی برگزار شده و پانزده داور داخلی و خارجی به بررسی رزومه افراد به اصطلاح نام آور پرداخته اند.اولا:بد نبودمعیار مجریان این برنامه برای تشخیص نام آوری مشخص می شد و سنجه انتخاب به شکل ملموس ،علمی و دقیق به اطلاع عموم می رسید و محورهای همایش اعلام عمومی می شدتا تمامی افراد بتوانند از حق خود استفاده نمایند و غبار تبعیض و یک جانبه نگری پاک شود.ثانیا :پرسش مطرح این است که رزومه های افراد چطور به دست آمده است؟ بوی خامی سخنان مسولان برگزار کننده از چند صد کیلومتری استشمام می شود.رزومه چندصد نفر از نویسندگان و شاعران و منتقدان نام آور کرد مورد غفلت قرار گرفته است و این ظلم بزرگ و آشکاری به همه تلاشگران زبان و ادبیات کردی است دعوت مذکور، باید با نگاهی عادلانه و فراگیر به انجام می رسید و شائبه ها را از کلام دوستان دانشگاه کردستان می زدود.

سوم اینکه در برگزاری این گونه برنامه ها لازم فراخوانی عمومی داده شده تا افراد در فرصتی برابر با ارسال آثارشان بتوانند شرکت کنند. عدم شفافیت در معرفی داوران به اصطلاح داخلی و خارجی می تواند کلام برگزار کنندگان دانشگاه کردستان را بیشتر زیر سوال ببرد.

در هرنکوداشتی معیار تجلیل آثار فاخر نویسندگان است.نه به قول ما ایلامی ها “معیار گوتره ای ” یا با قول کرمانشاهی ها”معیاری قپانی”

انتظار می رود در جایی که برنامه تجلیل عنوان دانشگاه یدک می کشد و اتیکت پژوهشکده دارد،داوری ها سنجیده،علمی و شفاف باشد.

نقص آشکار دیگر این برنامه عدم دقت در انتخاب استان های کرد نشین و عدم شمول است .عنوان این برنامه تجلیل از “نام آوران زبان و ادبیات کردی ” است.بنابراین انتظار می رفت این برنامه همه جانبه نگر ،جامع و متوسع باشد.

چرا باید مراسم تجلیل از فعالان کرد مختص چهار استان باشد؟وقتی همایش یا کنگره ای عنوان” تجلیل از نام آوران زبان و ادبیات کردی “را بر پیشانی دارد.باید بتواند قاطبه ی کرد زبانان کشور را تجمیع نماید. سهم استان لرستان و فعالان کرد کرمانج و…در استان های شمالی و شرقی کشور چه می شود؟ آیا در این استان ها نویسندگان،شاعران و ناشران زبان و ادبیات کردی وجود ندارند؟

در حوزه ی ادبیات و هنر به قول نجم الدین رازی “اعورانه نگریستن” محکوم به شکست است.